ژنتیک عاملی قدرتمند

در باب ژنتیک و در مورد اینکه این ژن هایی که به تساوی از پدر و مادر خود به ارث می بریم در مورد برخی از افراد نامردی کرده و در مورد برخی از افراد نیز معجزه کرده است بارها در مقالات داد سخن در داده و بارها نیز سخن از غلبه بر ژنتیک و مبارزه بر علیه ژنتیک رانده ایم.

حتی به خاطر دارم چندین فقره شعار هم علیه ژنتیک و اصطلاحات و تئوری های معروف «ژنتیک خوب» و «ژنتیک بد» نیز سر داده ایم!
ولی اگر درست و به دور از آرمان گرایی و رویا پردازی به قضیه نگاه کنیم می بینیم حقیقت این است که به شدت در چنگال ژنتیک اسیر هستیم و این ژن ها هستند که ما و در برخی موارد سرنوشت ما را می سازند!
ژنتیک برای افرادی همانند آرنولد عضلات بازویی چنینی شکیل می تراشد و صد البته آرنولد نیز با تکیه بر پشتکار و تمرینات سنگین و شدید و صد البته با استفاده از استروئیدها و مخصوصا دیانابول هایی که مصرف شان در آن برهه از پرورش اندام ممنوع نبود این استعداد نهفته را به عالی ترین شکل آن رشد داده و به نتیجه می رساند.
ولی در این بین بودند و ایضا هستند افرادی که نقاط ضعف و یا نقاط ضعف هایی در بدن شان دارند که ژنتیکی بوده و ریشه در ژن و وراثت داشته و با شلاق زدن در جلسات تمرین و با انبوهی از دارو و درمان نیز کاری در مورد این نقاط ضعف از کسی ساخته نبوده و نیست!
مقایسه عهد عتیق و جدید
در ستون مقایسه تصویری قهرمانان تا به امروز هر چه در مورد قدیمی های این رشته گفتیم در وصف زیبایی بدن آنها بود و نشان از این داشت که امروزه زیبایی و تناسب به شدت فدای حجم شده است ولی با همان دقتی که به بدن های تراشیده قهرمانان عهد باستان و عصر عتیق که در شماره های قبلی به تصویر کشیده بودیم نگاه می کردید به این تصویر هم نگاه کنید.
انصافاً باید گفت که در بین بدن های قهرمانان عهد عتیق زیبایی ها و تناسب هایی دیده می شود که در بدن های آکنده از حجم و کات که رگ هایی به قطر شلنگ در آن مشهود هستند دیده نمی شود ولی...
ولی با این وجود در بین همین عهد عتیقی ها نیز افرادی را می توان یافت که بدن زیبا و چندان برازنده ای نداشته و حجم و کات و تناسب چندان قابل توجهی را عرضه نکرده اند.

گونتر شیلر کمپ غول پیکر و خوش قد و بالا و قد بلند را در کنار Dennis Tinnerino که او هم تا حدودی قد بلند است می بینید.
حتما می دانید که ساختن بدن برای افرادی که قد های بلندی دارند و از دید انسان های کوتاه قد امروزی دو طبقه محسوب می شوند معمولا با دشواری های زیادی همراه است.
بدن هایی که این افراد می سازند در قیاس با بدن هایی که افراد کوتاه قد می سازند چنگ چندانی به دل نمی زند و همین مسئله نیز ارزش بدن قابل قبول و زیبایی که گونتر شیلر کمپ قد بلند ساخته است را آشکار تر می کند.
بگذریم! هم سن و سال ها و هم خدمتی های!!! این آقای Dennis Tinnerino که بدن چندین نفر از این افراد را در همین ستون به تصویر کشیده و بررسی کردیم انصافا بدن های زیبایی داشته و تناسب کاملی را ساخته بودند ولی بدنی که از این فرد می بینید را اگر به دقت زیر نظر بگیرید می بینید که یکی دو سر و گردن از بدن های افراد هم دوره خود نازل تر است!
حجم عضلانی چیزی است که در بدن قهرمان های قدیم در این شدت و حدت در قهرمان های عهد جدید پرورش اندام به چشم می خورد و در برخی موارد نیز در ذوق می زند دیده نمی شود و این آقای Dennis Tinnerino هم از این قاعده مستثنی نیست ولی ژنتیک های برتری که قهرمانان قدیمی داشتند بدن هایی را رقم می زد که آدمی از دیدنشان سیر نمی شود!
البته اشاره به این مسئله را نیز ضروری می دانم که در عهد باستان پرورش اندام، دارو و مکمل و امکانات پیشرفته به این شدت که امروزه معمول شده است معمول و شایع نبوده است و تنها کسانی به رده های بالا راه می یافتند و تنها تصویر کسانی جهانی می شد که به مدد ژنتیکی که داشتند بدن هایی در حد و اندازه تیم های ملی و رقابت های جهانی می تراشیدند!
ولی امروزه به مدد دارو و درمان و مکمل و انواع و اقسام روش ها، حتی از لاغر ترین و بی استعداد ترین افراد نیز تا حدود زیادی می توان حجم های غول پیکری ساخت، هر چند نشانی از زیبایی و تراشیدگی و تناسب در آن نباشد!
باز هم بگذریم! به بدن Dennis Tinnerino در این تصویر نیز به دقت نگاه کنید ولی قبل از نگاه کردن به این تصویر یک نکته را در مورد فیگوری که این آقای Dennis Tinnerino در تصویر بالایی گرفته است خاطر نشان کنم:
فیگور گیری هنری والا!
فیگور گیری نیز هنر والایی است و هر کسی که حجم و کات داشته باشد الزاما این هنر را ندارد!
برای گرفتن فیگورهای زیبا و خیره کننده علاوه بر داشتن حجم و کات و تناسب بین عضلات، داشتن خلاقیت و حس زیبایی شناسی و در چنته داشتن رگه هایی از هنر فیگور گیری که معمولا اکتسابی نیست هم الزامی است!
با این مقدمه به فیگوری که آقای Dennis Tinnerino در تصویر قبلی گرفته است نگاه کنید و ببینید کمترین حس و خلاقیت و هنر و زیبایی و لطلفتی در آن حس می کنید؟!
این آقای Dennis Tinnerino اگر فارسی بلد بود و این مطالب را می خواند بی شک تصور و شاید هم یقین می کرد که با او خرده حساب و یا حتی پدر کشتگی داریم ولی اگر به دور از هر گونه جانبداری هم قضاوت کنید تصاویری که از وی به جا مانده است نیز چیز جز اینکه من گفتم را نمی گوید!
حال که این نکات را یادآوری کردیم و شما هم خواندید به این تصویر از آقای Dennis Tinnerino هم نگاهی بیاندازید:

باز هم حس چندانی در این فیگور دیده نمی شود و دیدن این فیگور سرد و بی روح آدمی را به این باور می رساند که علاوه بر فرم و میزان رشد و پاسخ دادن عضلات به تمرین و بسیاری از مسائل دیگر که ریشه در ژنتیک دارند هنر فیگور گیری نیز اکتسابی نبوده و تا حدودی ریشه در ذات دارد!
در دوره ای که این فرد با این چنین بدنی به مقام های 14 و حتی 8 و 9 مستر المپیا دست می یافت اگر یکی از همین قهرمانان رقابت های بین مدارس آماتوری آمریکا که امروزه چندان جدی هم گرفته نمی شود را به این رقابت ها اعزامی می کردند شاید در مقامی بالاتر از این آقای Dennis Tinnerino جای می گرفت و این در حالی است که هم دوره های این آقای Dennis Tinnerino چه بدن های زیبایی را ساخته بوده و به تصویر کشیده بودند!
به هر حال بحث ما در این شماره از سری مقالات مقایسه تصویری قهرمانان، چیز دیگری است و بهتر است وارد حواشی نشویم!
به عضلات سینه Dennis Tinnerino در تصویر اول باز گردیم. ببینید که علیرغم داشتن حجم قابل قبول در ناحیه دلتوئیدها در این ناحیه از بدن خود یعین در سینه ها، حجم چندانی ندارد و همین مسئله نیز تناسب کلی بدن وی را بر هم زده است.
حصار ژنتیک
امروزه نیز افراد زیادی هستند که از کندی رشد در برخی از عضلات بدن خود ناراضی هستند و معمولا جز پذیرفتن حصار ژنتیک چاره دیگری را نیز نمی یابند.
ضعف وی تنها در سینه ها نیست که مشهود است بلکه ژنتیک که بازوانی آنچنان زیبا و خوش فرم به آرنولد هم عصر Dennis Tinnerino داده بود در مورد بازو نیز به همین آقای Dennis Tinnerino کم لطفی داشته است.
بازوهایی که این مرد دارد نیز از نظر حجم چندان به چشم نمی زند و از همه مهم تر از نظر زیبایی هم که اصولا بسیار پرت است و شاید تنها نقطه قوت وی را اعتماد به نفس و اندکی هم دلتوئید باید دانست که او را تا به این سطح از این ورزش هدایت کرده است!

پرورش به درشتی نیست

زمانی که دو کلمه درشتی و پرورش اندام را در کنار همدیگر ادا می کنیم اولین نام و یا دست کم یکی از اولین نام هایی که در ذهن آدمی تداعی شده و شکل می گیرد ruhlMarkus عظیم الجثه آلمانی است.

موجود عظیم الجثه ای که در سال 1972 میلادی در آلمان متولد شد و زمانی که در فصل تمرین قرار دارد نزدیک به 150 و اندی کیلوگرم وزن دارد.
این موجود درشت قامت و غول آسا زمانی که بدن را کات کرده و وارد رقابت ها می شود در اغلب موارد وزنی در حدود 130 کیلوگرم دارد!

با این حجم عظیم از عضله و با بازوها و زیر بغل هایی که از حد و اندازه بزرگی هم رد شده است یک بار در سال 1999 در رقابت های مستر المپیا دهم شده است.
یک بار هم در سال 2000 در همین رقابت ها هفتم شده است و سال بعد در این رقابت ها چهاردهم شده است و سال 2002 هم هشتم شده است.
در رقابت های سال 2006 هم به مقامی بهتر از هشتمی نرسیده است.
به اتکای حجم درشت و باور نکردنی که با خود دارد هر گاه نتایج رقابت های مستر المپیا هم اعلام شده و بر خلاف انتظار خود زودتر از موعد مجبور به ترک سن می شود و احساس ناراحتی و ناخرسندی عمیق کرده و حق خود را بیشتر از این می داند.
منکر این حقیقت نمی توان شد که پر کردن بدن برای افرادی که قدهای بلند و استخوان بندی های درشت دارند کاری بسیار طاقت فرسا و بسیار دشوار است.
این در حالی است که پر کردن بدن برای افراد ریز نقش و کوتاه قد که استخوان بندی ریزی نیز دارند به مراتب سهل تر و دست یافتنی تر بوده است.
ولی با این وجود ruhlMarkus عظیم الجثه به خوبی موفق به افزایش حجم دیوانه وار عضلات خود شده است!
اگر به تصور بالا دقت کنید حجم منحصر به فرد و غیر قابل تصور سرشانه ها، زیر بغل ها، بازوها و ... به خوبی در این تصویر پیداست.
ولی بارها و بارها دیده اید که این حجم باور نکردنی از عضله خالص، در حجم هایی شکست را پذیرا است که حجم شان در قیاس با این حجم که در تصویر می بینید عملاً هیچ است.

در این قسمت از بحث، تصویری مقایسه ای از Markus Ruhl و Frank Zane را می بینید که گویای این حقیقت است که پرورش اندام در حجم و درشتی خلاصه نمی شود و به قول شاعر، هزار نکته باریک تر ز موی اینجاست.
در مورد مارکوس رول و حجمی که با خود دارد و در مورد ناکامی هایی که داشته است مختصری صحبت کردیم و گفتیم به استناد حجمی که با خود دارد و در حین فیگور، گویی که از شدت حجم و بزرگی در حال انفجار بوده و یا پروتز در قسمت های مختلف بدن خود و از جمله در سرشانه و جلو بازو و در زیر بغل هایش کار گذاشته شده است هرگز از نتایجی که کسب کرده است راضی نیست ولی این جناب Frank Zane که در تصویر زیر فیگور وی را می بینید کیست؟

در سال 1942 در کالیفرنیا متولد شد و قدی کوتاه تر و استخوان بندی ریزتری نسبت به Ruhl دارد و در روز رقابت هایی که انجام داده و قهرمانی و حتی مقام اولی را به نام خود ثبت کرده است نیز تنها و تنها 81 کیلوگرم وزن داشته است!
وزن 81 کیلوگرمی این قهرمان قدیمی را با وزن 130 کیلوگرمی Ruhl مقایسه کرده و با مقایسه تصاویر فیگور این دو ورزشکار نیز به تفاوت های فاحشی که این دو در حجم دارند بیاندیشید!
این دو هرگز با هم در یک دوره رقابت نکرده اند چون تفاوت سنی بسیار زیادی دارند ولی از نظر زیبایی شناسی پرورش اندام قطع به یقین می توان گفت که اگر این دو بدن در حد و اندازه های این دو تصویر که هر دو را در اوج نشان می دهد با یکدیگر رقابت می کردند داوران و حتی تماشاچیان و آرای عمومی نیز قهرمانی را به فرانک ریز نقش می داد حتی اگر 50 کیلوگرم سبک تر و کم حجم تر از رول باشد!
Frank Zane نیز از جمله قهرمانان عهد عتیق است که در رقابت های مستر المپیا عناوین خیره کننده ای کسب کرده است که کمابیش با آنها آشنا هستید.
دوباره به تصویر مقایسه این دو قهرمان که دیدید باز می گردیم. در این تصویر به روشنی پیداست که Markus Ruhl در حدود دو برابر Frank Zane است و حجمی که در بازوهای Markus Ruhl می بینید و رگی به اندازه شلنگ نیم اینچی آب نیز از روی آن رد شده است اصلا قابل قیاس با حجم بازوهای Frank Zane نیست.
حجم باقی قسمت های بدن نیز بیش از دو برابر حجم Frank Zane است ولی با این وجود تناسب و زیبایی که در بدن Frank Zane مشاهده می شود در کوه حجم و در کوه عضله ای که Markus Ruhl نامیده می شود به چشم نمی خورد و تناسب و زیبایی عنصری است که تحت الشعاع حجم و درشتی قرار گرفته و مفقود شده است.